داستان کوتاه

●

به ديوار کنار بلند گو تکيه دادم و سعي کردم رو آهنگي که پخش ميشد تمرکز کنم.نميشد.جلوم راه ميرفت و دستهاشو تو هوا تکون ميداد و فرياد ميزد.نبايد بشنوي!به آهنگ گوش بده!کاش ميتونستم.ميخواستم هيچي نبينم.نشنوم.نميشد.با درماندگي بش نگاه کردم.فکر کردم مثل قديمها ميفهمه دارم بش نگاه ميکنم و به سمتم برميگرده.برگرد!برگرد!و او هنوز راه ميرفت و با عصبانيت سر تکون ميداد.کاش يه آهنگ ديگه گذاشته بودم.يه آهنگ يک کم شادتر.اگه ميدونستم مياد خونه اينجوري ميشه اين آهنگ رو نميذاشتم.فکر کردم ديگه هيچوقت از اين CD هايي که فقط يه آهنگ داره نميخرم.شايد اگه موسيقي عوض ميشد رفتار او هم عوض ميشد.ديگه حتي سعي نميکردم از خودم دفاع کنم.فقط باعث ميشد صداش بلندتر بشه و با اخم بهم خيره بشه.فکر کردم از اين ببعد هر بار بخواد عاشقانه بهم نگاه کنه ياد اين اخمش ميفتم.دلم ميخواست بخوابم.هونطور که به ديوار تکيه داده بودم خودم رو سر دادم پايين و رو زمين نشستم.دستهامو دور زانوهام حلقه کردم و بش خيره شدم.يعني نميفهمه به حرفهاش گوش نميدم؟مطمئنه که گوش ميدم.اينقدر بلند صحبت ميکنه که ميدونه نميتونم گوش ندم.نبايد بشنوم.بايد فراموش کنم.بار چندم بود که آهنگ از اول شروع شده بود؟ديگه تحملم داشت تموم ميشد.دلم ميخواست تمومش کنم.موسيقي رو خاموش کنم و به همراهش صداي او رو هم.سکوت.ميشه سکوت کني؟لبهامو به هم فشار دادم که لبخند نزنم.فقط همين مونده که وسط دعوا بش بگم ميشه سکوت کني؟يه دفعه احساس کردم خالي شدم.خالي و خسته.دلم ميخواست يکي بغلم کنه و ...هيچي.فقط بغلم کنه.هيچي هم نگه.بايد يه چيزي بگم.بايد بگم من مقصر نيستم.صداش آرومتر شده.اگه جواب بدي باز شروع ميکنه.خيلي مهم نيست.اينکه من مقصر هستم يا نيستم چي رو عوض ميکنه؟فقط تموم بشه.تموم.سرم و ميذارم رو زانوم و فکر ميکنم کاش ميتونستم اين آهنگ رو عوض کنم.فردا هم CD رو ميبرم سر کار و به يکي از دوستم هديه اش ميکنم.ديگه نميخوام تا عمر دارم اين آهنگ رو بشنوم.ديگه....
-چي شده؟!خوبي؟!!
چشمام رو باز کردم و سرم رو از زانوم برداشتم.جلوم زانو زده بود و با نگراني بهم نگاه ميکرد:
-چرا جواب نميدي؟حالت خوبه؟
يعني خودش بود که چند دقيقه پيش داد ميزد و با من دعوا ميکرد؟
-ميشه لطفا آهنگ رو عوض کني؟

دوم خرداد ماه هشتاد و سه

□ Wednesday, May 26, 2004